"Παιχνίδια ζωής" σε έναν νοσοκομειακό θάλαμο

Ο Benjamin Klein, 90 ετών,ετοίμαζε τον εαυτό του για την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στην οποία θα υποβάλλονταν οσονούπω όταν χειρούργος που θα την διεξήγαγε του είπε  «να μην φοβάται». Του απάντησε πως «δεν υπάρχει τίποτα γιατρέ μου που δεν μπορώ να ξεπεράσω, εγώ πολέμησα στη Νορμανδία!» . Αυτό θα μπορούσε να ακουστεί ως μια πομπώδης δήλωση ενός γεράκου στους περισσότερους αλλά όχι στον άνδρα που τύχαινε να
βρίσκεται στο διπλανό κρεβάτι του θαλάμου, τον κύριο Victor Allegratti, 86 ετών που άκουσε αργότερα τον κύριο Klein να λέει στους νοσοκομειακούς υπάλληλους για την θητεία του ως στρατιώτης στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!

 «Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου» είπε ο κ. Victor! Αυτό γιατί είχε πολεμήσει και ο ίδιος στην Νορμανδία κατά τη περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δυο γέροι άρχισαν να συζητάμε και συνειδητοποίησαν ότι μοιράζονταν όμως, πολύ περισσότερα. Άνηκαν και οι δυο στην 82^η  αμερικανική αεροπορική μεραρχία  αλλά υπήρξαν και οι δυο οδηγοί ανεμοπλάνων με διαφορά μόλις λίγων ορών στη μάχη της 6^ης Ιουνίου το 1944. Τα συγκεκριμένα ανεμόπλανα είναι γνωστά για την καθοριστική σημασία τους στην εισβολή των συμμάχων στην Νορμανδία  που υπήρξε ένα από τα τελειωτικά χτυπήματα για την τελειωτική πτώση του ναζισμού.

 Και τώρα, αυτοί οι δυο άντρες που υπήρξαν συνάδελφοι σε μια ιστορικής συμμαχίας μάχη για την παγκόσμια ιστορία, με κίνδυνο να χάσουν τις ζωές τους, τύχαινε να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο, πολλά χρόνια μετά, για άλλης μια μάχη, προσωπική αυτή τη φορά, που θα μπορούσε να τους κάνει να χάσουν τις ζωές τους, λαμβάνοντας υπόψιν τις ηλικίες τους.

Σε αυτό το δωμάτιο μοιράστηκαν τις κοινές αναμνήσεις και εμπειρίες τους. Ο κύριος Allegretti ειπε πως κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να του συμβεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα….. «Ένιωθα πως μιλούσα με τον πιλότο που πέταξε μαζί μου εκείνη την ημέρα». Υπήρξε έντονη η αίσθηση της ‘συντροφικότητας’ ανέφεραν.

 Οι δυο άντρες μεταφερθήκαν πίσω στη Νορμανδία με ένα μικρό αεροσκάφος, στα μέρη οπού πολέμησαν  όπου και τους απονεμήθηκαν δυο μετάλλια. Το Χάλκινο μετάλλιο για τον κύριο Klein και η «Μωβ Καρδιά» για το κύριο Allegreti, ο όποιος είχε πυροβοληθεί στο γόνατο.

 Γυρίζοντας στη Νέα Υόρκη, έμειναν ως αργά μιλώντας και το επόμενο πρωί, στις 24 του Σεπτέμβρη μπήκαν μαζί στο χειρουργείο  όπου και τους τοποθετήθηκε από μια βαλβίδα στην καρδιά.

 «Ήμουν εμβρόντητος από το γεγονός ότι το πέρασα όλο αυτό με έναν άνθρωπο που είχα περάσει κάτι το τόσο σημαντικό και δεν θα υπήρχε σχεδόν καμία πιθανότητα να τον συναντήσω ποτέ.» είπε o κύριος Klein καθώς κοιτούσε τους χτύπους της καρδιάς του στο μόνιτορ.

 Οι δυο αυτοί άνθρωποι πολέμησαν μαζί στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, επέστρεψαν και οι δυο στη Νέα Υόρκη, όπου και τους δυο τους περίμεναν οι αρραβωνιαστικιές τους, έζησαν με τις οικογένειες τους στην ιδία περιοχή και βρίσκονταν σε απόσταση μόλις μισής ώρας ο ένας από τον άλλο και κατέληξαν 70 χρόνια αργότερα να βρίσκονται στο ίδιο νοσοκομειακό θάλαμο για την δεύτερη πιο σημαντική μάχη της ζωής τους. Τελικά, τα παιχνίδια της ζωής, πολλές φορές ξεπερνούν την φαντασία μιας χολιγουντιανής ταινίας.

stifora.gr