Αν κάθεσαι και απλώς μουντζώνεις επί 45 ημέρες τελικά τρως άκυρο!

Στρατηγικά δίνεις χρόνο στον εντελώς σοκαρισμένο αντίπαλο σου να ανακτήσει τον έλεγχο του και μέσα από τα δικά του ΜΜΕ και τους θεσμούς και όργανα να σε κυνηγήσει… Και ξύλο θα φας και μηνύσεις και συντριβή, σαν να έχεις χάσει πόλεμο.
Η Πλατεία δεν γέννησε το μέλλον γιατί δεν είχε τέτοια διάθεση και ούτε καν τέτοια πρόταση. Απλώς αγανάκτηση που βγήκε με μούντζες και ουστ! Μια διαδικασία εκτόνωσης αυστηρά εντός ορίων, εντός κομματικών γραμμών και πίσω από κιγκλιδώματα και ασπίδες που σε τίποτα δεν θύμισε Greek
revolution.
Και ακόμη και αν αφήσουμε το «Greek revolution» κατά μέρος ως μαξιμαλιστικό στόχο, θα δούμε έναν αυτο-ακυρωτικό αντικομματισμό αφενός και μια ιδεολογική περιχαράκωση αφετέρου, που δεν επέτρεψε την δημιουργία ενός πολιτικού φορέα με ευρωσκεπτικισμό, αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά και αίτημα για αλλαγή. Διότι αυτά ήταν τα αιτήματα που δεν αφέθηκαν να συγκροτήσουν μια συνολική πολιτική πρόταση που θα κατέληγε σε διακήρυξη νέου κόμματος. Και το εννοώ όταν λέω το «δεν αφέθηκαν». Αντίθετα καθοδηγήθηκαν μέχρι που θέμα αναλώθηκε στο «κοντό» και το «μακρύ» του καθενός, ώσπου στο τέλος κυριάρχησαν οι από πριν κομματικά «συγκροτημένοι».
Όμως πριν εφαρμόσεις κάτι στην κοινωνία πρέπει τουλάχιστον να το εφαρμόσεις σε μικρή κλίμακα στο κόμμα σου. Ένας κομματικός μηχανισμός θα μπορούσε να προσφέρει: και αιρετή ηγετική ομάδα και εκπροσώπους στα ΜΜΕ αλλά και έναν αιρετό πυρήνα παραγωγής πολιτικής και καθοδήγησης. Ένας κομματικός μηχανισμός θα μπορούσε να προσφέρει μια πλατεία ως κομματική οργάνωση σε κάθε χωριό. Ένας κομματικός πυρήνας θα έκανε κάθε κατασταλτικό βήμα (ξύλο χημικά ποινικοποίηση) πολιτική δίωξη και ουσιαστικά θα την απαγόρευε ενώ θα χειραφετούσε περεταίρω το κίνημα.
Αντί αυτού του μηχανισμού συγκροτήθηκε -με τους παρόντες καθ εκάστη -στην χωροταξικά και ιδεολογικά διαιρεμένη με «πάνω», «κάτω», «πέρα», «δώθε» πλατεία και σκόρπια ΛΟΙΠΑ (έλεος δηλαδή)- μια συνέλευση που δεν εκπροσωπεί σήμερα ούτε 500 άτομα. Ενώ η συλλογική εντύπωση περί «χούντας» ταύτισε την πλατεία με ένα σύγχρονο πολυτεχνείο το οποίο θα έριχνε την χούντα με τις κραυγές και την Μούντζα και το τραγούδι.
Πρόκειται περί αυταπάτης αποτέλεσμα ίσως υπερβολικού ενθουσιασμού και πυρετού ατομικής χειραφέτησης που δεν λαμβάνει υπόψη τα γεγονότα!
Το γεγονός ότι διαγράφονται βουλευτές που δεν στηρίζουν την κυβέρνηση πιστοποιεί ότι λειτουργεί η Βουλή που ψηφίσαμε 2 χρόνια πριν. Και το πιστοποιεί σε όλο τον κόσμο. Το γεγονός ότι δεν ανεστάλησαν άρθρα του συντάγματος σημαίνει ότι έχουμε σε ισχύ ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Είναι αυταπόδεικτο.
Άρα αυτή η κυβέρνηση ανέβηκε με ψήφο και στις δημοκρατίες οι κυβερνήσεις πέφτουν μόνο με ψήφο.
Το Μάη του 1968 δεν έγινε τίποτα. Σήμερα αλλά και κάθε άλλη φορά στο μέλλον πρέπει να ξέρουμε ότι μόνο ένας συγκροτημένος πολιτικός φορέας θα μπορεί να τελειώσει με το παλιό σύστημα που αντιμάχεται. Είναι αυτονόητο ότι χωρίς αυτό -και σε συνθήκες Δημοκρατίας- ακόμη και σε εκλογές να πήγαινε ο Παπανδρέου υπό την πίεση των αγανακτισμένων αυτές θα οδηγούσαν την ΝΔ μάλλον στην Εξουσία, το ΠΑΣΟΚ στην αντιπόλιτευση, τα μικρά κόμματα στις θέσεις που κατατάσονται συνήθως, και τους αγανακτισμένους στους καναπέδες τους. Στην ιστορία -στην καλύτερη περίπτωση- θα καταγραφονταν ότι στην πλατεία καταγράφηκε το εκλογικό ποσοστό της αποχής, του ακυρου και του λευκού, και περιθωριακές ομάδες.
Και καθώς ο χρόνος ήδη κυλά σε βάρος των αγανακτισμένων όλα θα βυθίζονται σε μια ρομαντική ανάμνηση που θα προσφέρει δικαιολογίες σε μια ακόμη γενιά που ΔΕΝ άλλαξε τον κατά δικό της κόσμο που είχε στα χέρια της να τρέμει σαν το ψάρι.
Ελπίζω να αντιλαμβάνεσται ότι εάν είχε φτιαχτεί κόμμα όλα αυτά που έγιναν και γίνονται σε βάρος της πλατείας θα ήταν πολιτικές διώξεις καθώς το παλιό θα γλιστρούσε απελπιστικά στο παρελθόν με κάθε αντίστοιχη κίνηση. Στο παρελθόν της Βίας και της Καταστολής ενός νέου Κόμματος. Αν είχε φτιαχτεί κόμμα το αίτημα για εκλογές και άλλαγή θα ήταν στα χίλια όλων των ελλήνων. .
Tώρα υπάρχει: «Νέο κάλεσμα Αγανακτισμένων Παρασκευή στις 7μ.μ. στο Σύνταγμα» και σχετική ανακοίνωση που μάλλον εκπροσωπεί ακόμη πιο λίγους και αναφέρει:
Σκηνές απείρου κάλλους από την Ελληνική δικαιοσύνη
Επιτέλους, επιτέλους, επιτέλους!!!
Η Δικαιοσύνη δεν σταμάτησε να δουλεύει ούτε το καλοκαίρι.
Αφού έλυσε το πρόβλημα του χρόνου απονομής δικαίου στις διαδικασίες της.
Αφού σταμάτησε να αποφασίζει για μεγαλύτερους μισθούς για τον εαυτό της.
Αφού αποκάλυψε και συνέτριψε την διαφθορά στους κόλπους της με το παραδικαστικό.
Αφού κινήθηκε με αποφασιστικότητα για την υπόθεση Βατοπεδίου.
Αφού διαλεύκανε τα σκάνδαλα με τους χρηματισμούς (χορηγίες) των κομμάτων και των κομματικών στελεχών από τη Siεmens
Αφού επέβαλε το νόμο και την τάξη στην οικονομική ελίτ στην Ελλάδα.
Αφού διευρεύνησε τις σχέσεις του Νορβηγού τρομοκράτη Άντερς Μπρέιβικ με την ελληνική ακροδεξιά
Αφού έδειξε όλη της την επιείκια σε 20χρονα παιδιά δίνοντάς τους 130 χρόνια κρατικής φροντίδας.
Αφού φροντίζει να εφαρμόζει τους νόμους για την ανευθυνότητα των υπουργών.
Αφού έλαβε υπ’ όψιν το κοινό περί δικαίου αίσθημα στην Ελληνική κοινωνία.
Eπιχειρεί να επιβάλει τον νόμο στην πλατεία Συντάγματος, την τελευταία γωνία ανομίας στη χώρα,
Στις “αυθαίρετες” σκηνές, όσων τολμούν να σκέφτονται αυθαίρετα.
Επιχειρεί να πράξει, όπως πράτει χρόνια τώρα για όλα τα αυθαίρετα κτίσματα σε δάση και παραλίες.
Από τις 25 Μαϊου στην πλατεία Συντάγματος, σε όλες τις πλατείες της χώρας, δίνουμε μια μεγάλη μάχη νομιμότητας, ενάντια: στις αυθαιρεσίες της πολιτικής εξουσίας, στο παράνομο χρέος, που δεν θα πληρώσουμε.
Ενάντια στο παράνομο μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση και το μεσοπρόθεσμο, ενάντια στις παράνομες τράπεζες. Όλο αυτό το διάστημα, και πιο πριν, κανένας λειτουργός της Δικαιοσύνης δεν έπραξε τα αυτονόητα, δεν κίνησε τις απαραίτητες διαδικασίες.
Από τις 25 Μαϊου δεν μας έχουν τρομοκρατήσει οι απειλές της κυβέρνησης, δεν μας έχουν τρομοκρατήσει η αστυνομική βαρβαρότητα, τα 3.000 χημικά, δεν μας έχουν τρομοκρατήσει η μεθοδευμένη σπίλωση από την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Δεν μας τρομοκρατεί ούτε το πρωτοφανές γεγονός να διακόψουν απόψε τον φωτισμό στην κεντρικότερη πλατεία της χώρας.
Μετά από δύο μήνες και τρεις μέρες, δεν τρομοκρατούμαστε. Και αυτό γιατί είμαστε αποφασισμένοι. Και το επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους, για να το καταλάβουν και όσοι κάνουν πως δεν βλέπουν και πως δεν ακούν.
Είμαστε εδώ, παραμένουμε εδώ, θα είμαστε εδώ και στις νέες μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού. Είμαστε εδώ, με τις συνελεύσεις και τις δράσεις μας, γιατί η χρήση των δημοσίων χώρων ανήκει σε όλους.
Υ.Γ. Αυτή τη στιγμή που γράφεται αυτή η ανακοίνωση η πλατεία Συντάγματος βρίσκεται σε συσκότιση θυμίζοντας μέρες κατοχής.
Καλούμε το Λαό της Αθήνας την Παρασκευή 29 Ιουλίου από τις 7 μ.μ στην Πλατεία Συντάγματος.
ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΦΥΓΟΥΝ.
ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.
28 Ιουλίου 2011, Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος


tsantiri.gr