Μικρό καρότο και μεγάλο μαστίγιο

Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε για ιδιωτικο-ποιήσεις και αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ., αλλά και για μακροχρόνια δημοσιονομική πειθαρχία

Το πάρε-δώσε εις βάρος των αδυνάτων λειτούργησε περισσότερο από κάθε φορά στην Ευρωπαϊκή Ενωση κατά τη σύνοδο κορυφής της Παρασκευής, όπου συζητήθηκε το «πακέτο» προτάσεων για τη συνολική απάντηση της ευρωζώνης στα προβλήματα δημόσιου χρέους. Η
Ελλάδα πήρε τη μείωση του επιτοκίου δανεισμού κατά 1%, την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου ύψους 110 δισ. ευρώ κατά 7,5 χρόνια και τη δυνατότητα αγοράς εθνικών ομολόγων στην πρωτογενή αγορά τόσο από το σημερινό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας όσο και από τον μόνιμο μηχανισμό που θα το διαδεχθεί από τα μέσα του 2013. Η συγκομιδή μπορεί να θεωρηθεί θετική. Από την άλλη πλευρά, όμως, υποχρεώθηκε να δώσει, και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση είναι σημαντικές και επώδυνες. Στο κοινό ανακοινωθέν των 17 υπάρχει ειδική αναφορά για τις εν λόγω δεσμεύσεις. Και συγκεκριμένα: «Οι 17 καλοσωρίζουν την επιτευχθείσα πρόοδο κατά την εφαρμογή των συνεχιζόμενων προγραμμάτων του ΔΝΤ και της Ε.Ε. στην Ελλάδα και την Ιρλανδία και την ισχυρή δέσμευση από την Ελλάδα να συνεχίσει με αποφασιστικότητα τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να αυξήσει την επιχειρησιακή ικανότητα για την εφαρμογή τους, να ολοκληρώσει πλήρως και ταχέως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ, το οποίο έχει ανακοινώσει, και να εισαγάγει ένα αυστηρό και σταθερό δημοσιονομικό πλαίσιο με την ισχυρότερη δυνατή νομική βάση, η οποία θα αποφασιστεί από την ελληνική κυβέρνηση».
Η κυβέρνηση, λοιπόν, δεσμεύθηκε για την «ιδιωτικοποίηση και αξιοποίηση» της περιουσίας του Δημοσίου, ύψους 50 δισ. ευρώ, ενώ το μνημόνιο προβλέπει 15 δισ. ευρώ. Η επέκταση, λοιπόν, της «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας αποτελεί πρωτοβουλία της κυβέρνησης και όχι των Βρυξελλών, όπως και η δέσμευσή της να ολοκληρώσει «πλήρως» και «ταχέως» το πρόγραμμα.
Η Αγκελα Μέρκελ ήταν σαφής στις δηλώσεις της μετά το πέρας των εργασιών της συνόδου: «Η Ελλάδα είναι έτοιμη να πάρει πρόσθετα μέτρα, τα οποία θα συμπεριλαμβάνουν ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ», είπε η καγκελάριος. Το «θα συμπεριλαμβάνουν» λέει πολλά...
Αλλη δέσμευση που προμηνύει πολλά κακά για τον ελληνικό λαό: Η εισαγωγή ένός «αυστηρού» δημοσιονομικού πλαισίου με την «ισχυρότερη» δυνατή νομική βάση, που θα αποφασιστεί από την κυβέρνηση. Πρόκειται για τη λήψη νέων μέτρων λιτότητας που θα εδραιώσει για πολλά χρόνια τη δημοσιονομική πειθαρχία...
Επίσης, στο πλαίσιο του νέου Συμφώνου Σταθερότητας, οι χώρες με υπερβολικό χρέος θα είναι υποχρεωμένες να μειώνουν το χρέος τους κατά 1/20 ετησίως. Σε περίπτωση αδυναμίας, πρέπει να παίρνουν μέτρα. Με το χρέος που έχει η Ελλάδα, πολύ δύσκολα θα ανταποκριθεί στην επίτευξη του στόχου αυτού.
Σε όλα αυτά, πρέπει να προστεθούν οι δεσμεύσεις που προβλέπονται γενικά στο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας επί του οποίου επιτεύχθηκε χωρίς δυσκολία πολιτική απόφαση. Το παιχνίδι ήταν λίγο πολύ στημένο από καιρό. Οι πιο ευέλικτες προτάσεις του Χ. Β. Ρομπάι σε σχέση με το γερμανικό σχέδιο έγιναν αμέσως αποδεκτές από τις αδύναμες χώρες, και το Βερολίνο έσπευσε, κρυφογελώντας, να τις χαρακτηρίσει «ενθαρρυντικές». Ουσιαστικά πέτυχε ό,τι ήθελε: Να βάλει τα κράτη-μέλη που έχουν προβλήματα χρέους σε ταχύτερη κούρσα αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας. Ετσι, η πολιτική συμφωνία προβλέπει τον καθορισμό στόχων υπό τη μορφή δεικτών για κάθε χώρα στους τομείς των μισθών, της απασχόλησης, των συντάξεων και κοινωνικών παροχών, των δημόσιων οικονομικών και της φορολογίας των επιχειρήσεων. Η επίτευξη ή όχι των στόχων θα εξετάζεται κάθε χρόνο από τις Βρυξέλλες, με βάση έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στους μισθούς προβλέπεται συγκράτηση, στις αγορές εργασίας ζητούνται μεταρρυθμίσεις για μεγαλύτερη ευελιξία, στις συντάξεις ζητείται να λαμβάνεται υπόψη το προσδόκιμο ζωής κάθε χώρας και στα δημόσια οικονομικά να ληφθούν αυστηρά μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους. Τι περισσότερο θα μπορούσαν να αποσπάσουν η Γερμανία και οι σύμμαχοί της;
enet.gr